De bladeren mogen dan wel vallen, en dat geeft reuring genoeg, bij ons gaat het er ook onstuimig aan toe. Wat er nu toch weer allemaal staat te gebeuren . . . Een mens houdt zijn hart vast. Zal het dak er wel op blijven liggen?
‘t Zijn er zoveel! We waren al zo blij met die leuke gasten waar we als Connect het vorige seizoen mee samen waren. Samen eten, samen nadenken en praten over bijv. zoiets bijzonders als de Heilige Geest. Over hoe God, Jezus, niet buiten ons wil zijn, maar in ons. En wat dat dan wel niet voor een gevolgen kan hebben! Daarna was er dan weer een spel ter afwisseling. De tijd vloog om.
Maar nu dan . . . De deuren rammelen in hun sponningen. Hele hordes jonge gasten, net over naar de middelbare school, staan te trappelen van ongeduld om mee te doen! Wij leggen natuurlijk geen zandzakken voor de deur, maar halen ze graag binnen. Dat gaat wat worden!
Jawel, dat was even puzzelen voor ons. Soms moet je op een uitdaging even broeden, als een kip die weet dat er na een poos wat moois uitkomt. Wel, het ei is gelegd, we zijn d’r zo’n beetje uit.
Met de bonte groep jongeren waar we eind september al lasergamend het Mouwtje en omliggende park onveilig mee hebben gemaakt, eten we 4 oktober eerst gezamenlijk in de Hoekendijkzaal. En daarna splitsen we ons in twee groepen op. Om geestelijk verder te eten, zeg maar.
En dat voortaan zo om de week op de vrijdagavond. Het thema van de oudere groep is ‘discipelschap’. Jullie weten; daar ben je je leven lang mee bezig en nooit over uitgeleerd. Kortom: achter Jezus aan!
Maarrrr . . . hoe dan? We komen vast een stapje verder. Ook de jongere gasten worden in hun groep aangesproken en uitgedaagd. Je ziet het; we beginnen wel maar waar het eind is, laat zich niet voorspellen. Maar mooi en goed dat het wordt! Daar staat de Heer garant voor, toch? En jouw gebed maakt je medewerker aan dit hele gebeuren.
Met z’n vijven mogen we er aan gaan staan (zonder dat één van ons het overbodige wiel aan de wagen is) en groeten we jullie:
Miriam, Esther, Laura, Petra en Johan.
